Rozdział 14.

- No cześć – krzyknął. – Spakowani już jesteście?

- Hej – odpowiedziałam. – Hazz, znowu uciekałeś przed Louisem? Nie, a powinniśmy?

- Tak, ale tylko trochę. Wiesz, wątpię, żebyście jutro mieli na to czas. Około 14:00 pewnie pod domem będzie już mnóstwo fanów, czekających, aż wyjdziemy. Tak jest zawsze, czekają na nas, a my wychodzimy do nich wcześniej i odpowiadamy na ich pytania.

- On ma racje, skarbie – wtrącił Niall. – Trzeba się dziś spakować.

- To ja już idę, bo robi się tu zbyt słodko i mi się cofa – złapał się za brzuch i wyszedł z pokoju.

- To ja idę się pakować i ty też już lepiej zacznij – pocałował mnie w czoło i wyszedł.

Od razu zdjęłam z szafy swoją granatową walizkę i zapakowałam tam parę zestawów ubrań, a następnie niezbędne rzeczy. Chciało mi się spać. W sumie pakowanie dość szybko poszło, była 22:00, to znaczy, że spakowałam się w godzinę. Postawiłam walizkę przy ścianie obok drzwi i położyłam się na łóżku. Patrząc w sufit, po krótkim czasie zasnęłam.

*perspektywa Liama*

- To co, oglądamy jeszcze dziś jakiś film, czy idziemy spać? – zapytał Louis z popcornem w ręku.

- Możemy oglądać – odparłem.

- W takim razie trzeba iść zapytać Nialla i Katrin, czy oglądają z nami – powiedział Harry.

- To ja się ich zapytam.

Wstałem i wbiegłem po schodach na górę. Zapukałem do pokoju Kat i wszedłem do środka. Leżała na łóżku, spała. Miała lekko rozchylone usta i spokojnie oddychała. Była zwinięta w kłębek jak małe dziecko. Cudowny widok. Podszedłem bliżej. Odgarnąłem jej pojedynczy kosmyk włosów z twarzy i ucałowałem jej policzek, na co ona delikatnie się uśmiechnęła. Ciekawe, co jej się teraz śniło, co sobie wyobrażała. Po cichu wyszedłem i zamknąłem za sobą drzwi. Wpadłem do pokoju blondyna, który właśnie dopinał swoją walizkę, od razu jego wzrok spoczął na mnie.

- Chciałem zapytać, czy oglądasz z nami film?

- Jasne, Kat jest już z wami w salonie?

- Właściwie to ona śpi – powiedziałem i na samo jej wspomnienie moje kąciki ust delikatnie się uniosły.

- Chyba, że tak. To ja zaraz do was zejdę.

Po tych słowach wyszedłem z jego pokoju i zszedłem na dół, gdzie czekali już w wielkimi miskami popcornu chłopaki.

- I jak? Oglądają? – zapytał Zayn.

- Niall zaraz przyjdzie.

- A Kat? – zapytał Harry.

- Śpi.

- Zmęczyłeś ją tymi naleśnikami Hazza – skomentował Josh.

Wszyscy zaczęliśmy się śmiać, a po chwili w salonie siedział z nami Niall. Typowo męski wieczór. Obejrzeliśmy jakiś film i rozeszliśmy się do swoich pokoi, aby pójść spać.

*perspektywa Katrin*

Obudziły mnie delikatne pocałunki w szyję i czułam jak czyjeś ręce oplatają mój brzuch.

- Jeszcze 5 minut – szepnęłam.

- Niestety kochanie, czas wstawać – usłyszałam Niallera.

- Która godzina? – zapytałam przecierając oczy.

- 11:46.

- Co? Żartujesz, prawda?

- Tak, żartuję. Jest 12:15.

Szybko zerwałam się z łóżka, ale chłopak delikatnie złapał mnie za biodra i z powrotem przyciągnął do siebie. Musnął moje usta swoimi i po chwili szeroko się uśmiechnął.

- Daj mi się przebrać, skarnie – powiedziałam i złożyłam delikatny pocałunek na jego policzku.

- Dobrze, czekam na dole z chłopakami.

Wyszedł, a ja poszłam wziąć prysznic. Po chwili wróciłam do pokoju owinięta ręcznikiem i wyjęłam z szuflady bieliznę. Pozbyłam się ręcznika i stałam w bieliźnie, gdy do pokoju wpadł Louis.

*perspektywa Louisa*

Wszedłem do pokoju Kat, bo chłopaki kazali mi ją trochę pośpieszyć, więc wchodzę sobie, a tu Katrin stoi w samej bieliźnie. Nie powiem, ani trochę mi to nie przeszkadzało.

Świetne wyczucie Lou – pomyślałem i wyszczerzyłem się w duchu.

- Przepraszam, chciałem tylko powiedzieć, żebyś się troszeczkę pośpieszyła, nie wiedziałem…

- Spokojnie, nic się nie stało – powiedziała i odwróciła się twarzą do mnie.

- Nie to, żeby coś, ale ciało to masz fajne – wyszczerzyłem się jak głupi, puściłem jej oczko i wyszedłem z pokoju, genialny widok.

*perspektywa Katrin*

- Jasne – szepnęłam sama do siebie spoglądając w wielkie lustro.

Wyciągnęłam z szafy brzoskwiniowe rurki, biały top i sweter, a do tego brązowe koturny. Z włosów zrobiłam sobie kłosa i właściwie byłam gotowa do wyjścia. Spojrzałam na zegarek, była 13:38. Zeszłam na dół, by zjeść śniadanie, weszłam do kuchni, chłopaki siedzieli i zajadali się kanapkami, otworzyłam lodówkę i usłyszałam jakieś dziwne piski.

- Czy tylko mi się wydaje, że ktoś bardzo głośno krzyczy? – zapytałam, a wszyscy wybuchli śmiechem.

- Nie wydaje ci się, to przed domem – powiedział Dan wskazując na okno w kuchni.

Podeszłam do niego, podniosłam roletę i zobaczyłam dużą grupę, krzyczących dziewczyn. Gdy mnie zobaczyły, zaczęły piszczeć jeszcze głośniej. Szybko zasłoniłam okno i wróciłam do blatu, gdzie zostawiłam parę kromek chleba i masło.

- Nieważne – powiedziałam i zaczęłam smarować chleb masłem, a chłopcy znowu wybuchli śmiechem. – Tak, bardzo zabawne.

Robiłam sobie kanapki i udawałam obrażoną, co było bardzo trudne, bo blondyn obejmował mnie od tyłu i szeptał, że spędzimy cudowny dzień w Berlinie, przez co na mojej twarzy malował się coraz szerszy uśmiech. Skończyłam robić sobie śniadanie i ktoś ukradł mi jedną z kanapek, oczywiście to był Horan.

- Ej! – rozdarłam się odwracając do niego twarzą, chłopaki cały czas chichotali.

- Oj, przepraszam kochanie – powiedział i mnie cmoknął.

- Fuuu – rozdarli się nagle.

- Jesteście wstrętni – skomentował Harry, a my wybuchliśmy śmiechem.

- Stary – zwrócił się Josh do Nialla z dziwną miną. – Nie rób takich rzeczy, z moją siostrą, przy mnie. Proszę.

- Oj, braciszku. Przeszkadza ci to? – zapytałam słodkim głosikiem.

- Trochę tak!

- To masz problem – powiedziałam z głupim uśmieszkiem i cmoknęłam Nialla, a następnie wszyscy wybuchli śmiechem.

- To jest okropne – powiedział śmiejąc się Tommo, a wszyscy się z nim zgodzili i wyszli z pomieszczenia.

- Też was kochamy – krzyknęłam za nimi.

- Wiemy to! – odpowiedział Lou.

- No i zostaliśmy sami – zwrócił się do mnie chłopak śmiesznie poruszając brwiami. – Kocham cię, wiesz?

- Wiem, a wiesz, że ja ciebie też?

- Hm – udał, że się zastanawia. – Pierwsze słyszę.

- No wie…

Chciałam dokończyć, ale przerwał mi zamykając moje usta delikatnym pocałunkiem. Wyrażał chyba wszystkie jego emocje, był wspaniały jak wszystkie, ale niestety został przerwany.

- Gołąbeczki – usłyszeliśmy Liama. – Wychodzimy.

Już?! – zapytałam zdziwiona.

- To znaczy do fanek, na zewnątrz.

- To wy do nich idźcie, a ja idę się szykować.

- Chyba, że będą chciały też ciebie – puścił mi oczko blondyn.

- Niall, chodź już! – usłyszeliśmy Zayna.

Chłopcy wyszli, a ja poszłam na górę i umyłam zęby. Schodząc na dół wzięłam walizkę i ustawiłam ją obok schodów, gdzie stały już walizki chłopaków.

- Kat – usłyszałam Louisa. – Możesz do nas przyjść? Dziewczyny mają do ciebie kilka pytań.

- Do mnie? – zapytałam zdziwiona.

- Tak do ciebie! Chodź tu!

Powędrowałam do drzwi i niepewnie je otworzyłam. Wyszłam i zobaczyłam bardzo dużo osób, były tam dziewczyny, ale też chłopaki. Byłam pod wrażeniem, że jest ich tak dużo. Blondyn splótł nasze ręce i fani zaczęli wypytywać o różne rzeczy, bałam się, co im przyjdzie do głowy.

________________________________________________

Dziękuję za 600 wyświetleń, a jeszcze niedawno cieszyłam się z 40. *,*

jesteście najlepsi. miłego czytania. ;3